Historia Kyokushinkai
Historia Kyokushinkai jest w dużej mierze historią życia jego twórcy Masutatsu Oyamy.
Przychodzi na świat 27 lipca 1927 roku. W dwa lata później rodzice wysyłają go do siostry w Mandżurii. Jako uczeń szkoły podstawowej w Korei zaczyna studia chińskiego Kempo, by w kilka lat później zdobyć swój pierwszy czarny pas. Następnie rozpoczyna naukę w Szkole Lotniczej w Tokyo. Rozpoczyna studiować karate u G.Funakoshi. Jako 17-letni student zdobywa 2 dana w karate, jednocześnie ćwiczy judo i boks.
W czasie wojny jak każdy młody Japończyk gotów był oddać życie za cesarza i swój kraj. Młody Oyama wstępuje do oddziałów samobójczych – kamikadze. Jego ostatni lot nie dochodzi do skutku ponieważ Japonia kapituluje. Po wojnie Oyama rozpoczyna naukę na Waseda Uniwersity. Oyama uczony przez najlepszych mistrzów karate z dużym zasobem wiedzy zaczyna trenować samotnie w górach Minhou przygotowując się do I Otwartych Mistrzostw Japonii w karate w 1947 roku. Turniej odbywa się w Kyoto – M.Oyama zostaje mistrzem Japonii.
W 1948 roku udaje się na górę Kiyosumi w prowincji Chiba, aby tam doprowadzić swą technikę do perfekcji i określić swoją drogę karate. Oyama jako jedyne wsparcie duchowe posiada pamiętniki wielkiego mistrza miecza Miyamoto Musashi, które pozwalają mu przetrwać w górach 18 miesięcy. Po powrocie z gór Oyama jako jedyny w historii karateka, decyduje się na walkę z bykiem w Chiba, szukając w niej granic możliwości człowieka. KYOKU-SHIN (ekstremum prawdy) tak nazwie karate w kilka lat później. Lecz zanim to nastąpi wyjeżdża w 1952 roku do USA, gdzie przez 11 miesięcy popularyzuje karate poprzez pokazy i konfrontacje z przedstawicielami innych systemów walki, ponownie też stawia czoło bykom. Staje się sławnym przez cios Shuto, którym potrafi ścinać rogi byka- New York Times pisze o nim – Boska Ręka.
W roku 1954 zostaje otwarte pierwsze dojo Oyamy w Japonii. Sam mistrz podróżuje przez płd.-wsch. Azję studiując wiele różnych stylów walki. W roku 1957 w czasie jednej z pokazowych walk z bykiem w Meksyku zostaje ciężko ranny i 6 miesięcy przebywa w szpitalu. W 1958 roku wydaje książkę „What is Karate”, która steje się bardzo popularna w Japonii. Oyama zostaje zaproszony przez F.B.I. i West Point na pokazy i wykłady. W tym czasie Oyama wiele podróżuje po świecie prezentując swój styl walki.
Treningi prowadzą pierwsi instruktorzy K.Mizushima i E.Yasuda. W Bangkoku, po wyzwaniu rzuconym przez Boks Tajlandzki, dochodzi do publicznych walk ulicznych uczniów Oyamy z bokserami Thai. Japończycy wygrywają dwie z trzech rozegranych walk. W 1962 roku Oyama nadaje w swoim dojo pierwszych 20 czarnych pasów. 1 października 1963 roku powstaje Międzynarodowa Organizacja Karate Kyokushinkai-kan z centralnym Dojo Honbu w Tokyo. E.Safo, były premier Japonii, laureat nagrody Nobla, otrzymuje tytuł Kaicho(prezydenta),M.Oyama zostaje Kancho (dyrektor)Kyokushinkai-kan. Masutatsu Oyama jako twórca i założyciel karate Kyokushin posiadał najwyższy stopień wtajemniczenia – 10 dan.
Masutatsu Oyama zmarł 26 kwietnia 1994 roku w Tokyo.
Dla wszystkich ćwiczących Karate Kyokushin na całym świecie był to ogromny wstrząs. Jego śmierć była dla nas bolesnym zaskoczeniem. Masytatsu Oyama był człowiekiem wyjątkowym. W swoim kraju nazywany był ostatnim samurajem, przez całe swoje życie oddany był tylko karate. To On wprowadził termin Budo-Karate, stworzył system, w którym najważniejszy jest duch walki. Kyokushin oznacza poszukiwanie najwyższej prawdy w aspekcie fizycznym, psychicznym i duchowym. Swoim uczniom mówił, że nie wygrane zawody i pokonani przeciwnicy świadczą o sile, ale umiejętność pokonywania własnych słabości oraz trudności życia codziennego. Miłość do rodziców, szacunek dla nauczycieli, zaufanie w stosunku do przyjaciół oraz skromność muszą być cechami, którymi wyróżnia się każdy, kto ćwiczy Budo-Karate Kyokushin. Był jedynym mistrzem realnej walki, stoczył ich ogółem 270. Niektóre z nich były walką o życie, ale nigdy nie walczył za pieniądze i dla pieniędzy. Zawsze chciał pokazać wielką siłę ducha karate. Stworzył system doskonalenia się duchowo i psychicznie poprzez ciężkie ćwiczenia fizyczne. Kyokushin określał jako medytację w ruchu, uważał, że karate i zen to jedno. Jego filozofia życiowa i filozofia walki zjednały mu wielu przyjaciół i zwolenników na całym świecie, pozostawił organizację liczącą ponad 2 miliony ćwiczących w ponad 120 krajach. Zawsze powtarzał, że karate jest najsilniejszą sztuką walki na ziemi, a karate kyokushin najsilniejszą z nich.
O sobie mówił: „Jestem bugeisha … Zacząłem żyć dla Karate i sądzę, że umrę dla karate…” Po śmierci Masutatsu Oyamy ogłoszono, że na mocy testamentu sukcesorem zmarłego i nowym lide-rem światowego Kyokushin jest Akiyoshi Shokei Matsui. Nie wszyscy uczniowie uznali sukcesora za godnego następcę Masutatsu Oyamy, w związku z czym w latach 1994-2004 następowały kolejne rozłamy w IKO. Kolejni uczniowie Oyamy obwoływali się jego sukcesorami i otwierali kolejne Międzynarodowe Organizacje Kyokushin-kaikan Karate uznając jed-nocześnie siebie za tych właściwych sukcesorów legendarnego twórcy stylu. W ten sposób powstawały kolejne IKO 2, 3, 4, 5 itd. Nie bez znaczenia dla podziałów w środowisku kyokushin pozostał fakt, że sukcesor Masutatsu Oyamy zarejestrował International Karate Organization Kyokushin-kaikan jako własne przedsiębiorstwo w Stanach Zjednoczonych. Uczynił to jednocześnie rejestrując nazwy: Kyokushin, Kyokushin-kaikan, Kancho Kyokushin oraz znaki stylu: kanji i kanku jako swoje własne znaki towarowe. Na mocy udzie-lonych praw do znaków towarowych Shokei Matsui pozbawił możliwości używania tychże znaków i nazw część reprezentantów innych IKO lub też zmusił ich do wybrania innych oznaczeń. Istotnym dla przyszłości stylu okazał się spór sądowy, jaki toczył Akiyoshi Shokei Matsui z rodziną zmarłego Masutatsu Oyamy (obecnie reprezentowaną przez jego córkę Kikuko Oyama). Ostatecznie system sądowniczy w Japonii uznał zasadność roszczenia rodziny Oyama o przywrócenie im wszelkich praw do własności intelektualnej Masutatsu Oyamy, w tym do stworzonego przez niego stylu karate. Sąd w Tokio uznał rzekomy testament mistrza Oyamy za ewidentnie sfałszowany i przez to od początku nieważny. Ponieważ różne organizacje Kyokushin nadal posługiwały się skrótem „IKO”, po procesie przyjęto ich numerację: IKO1, IKO2, IKO3 itd. Rodzina twórcy stylu, chcąc podkreślić swoje prawa do dziedzictwa posługuje się dla odróżnienia nazwą IKO Sosai Group. Obecnie istnieje więc wiele mniejszych od pierwotnego IKO organizacji. • praca nad „jednością umysłu i ciała”, sprężystością ruchów i perfekcyjnym opanowaniem równo-wagi i zrównoważeniem szybkości i tempa w walce.
Charakterystyczne dla Iken są tzw. eksplozywne uderzenia, techniki shi-li, trening pozycji statycznych. Ostatecznym celem treningu karate jest rozwój duchowy ćwiczącego. Dokonuje się on poprzez wy-magające ćwiczenia fizyczne – w trakcie treningu adept karate pokonuje swoją słabość, nieśmiałość i niezdecydowanie, dzięki temu może stać się lepszym człowiekiem. Każdy adept kyokushin karate powinien znać przysięgę (dojo kun) oraz etykietę dojo.